İnsan hayatı çoğu zaman sürprizlerle doludur. Genellikle bildiklerimize "planlamıştım", bilemediklerimize ve tesadüfen karşımıza çıkanlarına da "kaderimizmiş" deriz. 1985 yılı idi. Tatilden yeni dönmüştüm Almanya'ya. İlk Cuma geldi çattı. O da ne? Bize Cuma namazlarını kıldıran Adanalı Çerkez İsmet abimiz, Türkiye'ye kesin dönüş yapmamış mı? Kalmış mı camimiz imamsız.

Ne yapacağımızı şaşırdık. Gurbet elde Cuma namazı kılmak ayrı bir zevk ve ayrı bir heyecan veriyor. İş yoğunluğundan bir hafta bir birini göremeyen gurbetçi kardeşlerimiz, Cuma sayesinde haftada bir de olsa birbirlerini görme fırsatı yakalamaktalar. Şimdi bu fırsattan mahrumu kalmalıydık? Cuma namazlarını kılmak için başka şehirlere mi gitmeliydik? Kahraman Maraşlı Mustafa Tuzun vardı, lakabı sofu idi. Çok güzel Kuran okur, çok iyi müezzinlik yapardı.sesinin güzelliğinin yanında okuyuşu da tecvitliydi. Bu mübarek adamın bir şeyi eksikti: Medeni cesareti.